What. The. Hell.
Is het nu omdat ontdekken dat je onverwacht zwanger bent zo’n shock is of simpelweg omdat je met twee kiddos in huis al amper tijd hebt voor iets anders, maar HOE snel gaat de tijd??
Serieus, het lijkt net of ik vanochtend in alle paniek manlief opbelde met de mededeling dat we binnenkort met vijf zouden zijn en nu zit ik hier aan m’n bureau met een dikke ton. In elk geval, het is wat het is en ik doe m’n uiterste best om nu echt nog van elk moment te genieten.
De laatste twee weken lukt me dat ook wel aardig. Ik ben fier op m’n buikje en zelfs blij met hoe ik eruit zie. Ik voel me ook nog best goed, dus mij hoor je niet klagen!
Enkele dagen geleden had ik best wel wat voorweeën en komt ook heel plots het besef dat het echt niet meer lang is en ik technisch gezien elk moment kan bevallen. Dus ben ik toch maar al wat dingetjes in orde aan het maken. Just in case.
Zo heb ik bijvoorbeeld kleine zus haar eerste dekentje aangeschaft en gewassen. Daar zit ik vanaf nu mee in de zetel en dat ligt bij ons in bed, zodat dat zeker al vertrouwd ruikt voor haar. Ik heb ook ‘al’ een doos met eerste kleertjes van P. en E. van de zolder gehaald. Kan ik daar een selectie uit maken en nog eens een keertje wassen en inpakken. De nieuwe spulletjes die ik kocht zijn ondertussen al gewassen en liggen klaar om gestreken te worden.
Dat koffertje om naar het ziekenhuis te vertrekken zal ik ook maar stilaan eens in orde maken. Ik heb wel al een aantal leuke outfits voor mezelf uitgekozen voor de eerste dagen in het ziekenhuis. Comfortabel én groot genoeg (oh god), maar zeker ook fashionable. Ik was onlangs met ‘de bomma’ (jep, tussen aanhalingstekens, want ze is echt een begrip) aan het winkelen toen ze plots een nachtkleedje zag. Een japonneke met een bloemenprint die 60 jaar geleden waarschijnlijk zeer vernieuwend was. ‘Heb je nog zo eentje nodig voor in het ziekenhuis misschien?’. Nieje bomma, dat draag ik niet. Haar verbazing was groot.
Laatste zwangere controle ever
Begin deze week gingen we voor de allerlaatste keer op controle bij de gynaecoloog. Alles was perfect in orde en ik was weer helemaal verbaasd over het feit dat we echt met alles zoveel geluk lijken te hebben. Manlief vond het natuurlijk weer de normaalste zaak van de wereld dat alles goed gaat 😉
KIeine zus weegt op dit moment al 2800gr en meet ongeveer 47cm en is helemaal ‘klaar’. De gyn gaf ons het advies om naar het ziekenhuis te vertrekken als de weeën om de tien minuten komen en bevestigde vervolgens dat dit de laatste rechte lijn is. We spraken af dat als kleine zus er nog niet is, ik op 25 juli naar het ziekenhuis ga om even aan de monitor te hangen. En dat was dat.
Toen we buiten kwamen besefte ik plots heel hard dat ik nooit meer men een bolle buik op controle zou gaan voor een echo. Nooit meer die verwondering om dat kleine wezen te zien bewegen op het scherm. Helemaal niet erg, want we hebben het drie keer mogen meemaken en altijd goed nieuws gekregen. En dat is goud waard. Maar nu besef ik nog eens zo hard wat een magische tijd dit wel niet is.
Laatste weken de kleinste
Waar ik het toch wel verrassend moeilijk mee heb is het feit dat E. nog maar enkele weken de kleinste zal zijn in huis. Ik vind het zo erg voor haar, want ze is nog zo klein en snapt er straks geen bal van als kleine zus er is. Het is ook vooral zo jammer dat ze zich die heerlijke tijd als kleinste van het gezin nooit zal herinneren. Ik hoop dan maar dat ze ons later gelooft als we zeggen dat we haar echt tonnen aandacht hebben gegeven en ze best een verwend peutertje was 😊
Laatste ‘dingetjes’ regelen
We hebben ondertussen de proefdruk voor het geboortekaartje aangekregen en zijn er helemaal weg van. Kan al niet wachten om het met de wereld te delen! De enveloppen zijn ook gedrukt en ook helemaal wat we ervan verwacht hadden. De stickertjes voor de doopsuiker zijn er ook dus we hebben dit weekend al goed kunnen verder werken. Heel fijn gevoel dat alles stilaan in orde komt.
In huis zijn er ook nog een aantal dingen die ik (of liever: mijn nestdrang) klaar wil hebben voor de bevalling. Manlief krijgt het er vaak genoeg van op z’n zenuwen denk ik, maar de magische bolle buik zorgt ervoor dat hij verrassend lief blijft voor mij 😉 Dus ook dit weekend zal er geplamuurd en geschilderd worden. Als alles goed gaat nog een nieuw meubeltje plaatsen in de meisjes hun badkamer en dan zal het weekend wel weer voorbij zijn.
Laatste weken werken
Niet onbelangrijk: de job! Dit keer voelt het echt alsof ik nog maar een paar weken ‘mag’ werken, in plaats van ‘moet’ werken. Als klanten hier komen, vragen ze vaak: ‘hoe lang moet je nog?’ en ook ‘en hoe lang moet je dan nog werken?’ Sophie en ik lachen er dan vaak mee dat ik hier blijf tot m’n water breekt. Ik hoop eigenlijk ook echt wel dat ik gewoon kan blijven werken tot ik moet bevallen. Als er fysiek de komende weken (of moet ik het stilaan over dagen hebben) niet te veel verandert, zit ik effectief aan m’n bureau tot de bevalling begint.
Laatste dagen benieuwd zijn
Over precies 16 dagen ben ik uitgerekend. P. kwam twee dagen voor haar datum en E. drie dagen na haar datum. Dus heel benieuwd naar wanneer deze bevalling precies zal beginnen.
Heel benieuwd ook naar de bevalling zelf. Bij P. duurde die alles samen ongeveer 16 uur, bij E. vanaf de eerste wee tot ze er was, net geen 8u. De gynaecoloog vertelde ons dat een derde meestal weer wat trager gaat dan nummer twee, dus ik weet niet goed wat ik mag verwachten. Wel echt zin in trouwens! Het doel is een zo natuurlijk mogelijke bevalling, zonder pijnstilling, liefst op de baarkruk zoals bij E. Benieuwd, benieuwd, benieuwd!
Uiteraard ook super benieuwd naar hoe ze eruit zal zien. We hebben al twee creaties rondlopen en vragen ons heel erg af of ze op één van haar zussen zal lijken. Of ze heel erg op één van ons zal lijken. Spannend!
Tot binnenkort!
Liefs,
Shana