10 dagen mama van drie
Op 24 juli om 8u24 werd onze wereld weer een stukje mooier. Kleine Lou werd geboren en maakte ons gezin compleet. Ik heb ook eindelijk wat tijd gevonden om deze korte blogpost te schrijven, want let’s face it. Een kleuter, een peuter en een pasgeborene in huis is kinda busy…Maar, we genieten volop van onze eigen girl gang.
De bevalling
Kort en krachtig. Dat is een goede samenvatting. Ik werd om 4u wakker met weeën die om de 5 minuten kwamen. Tussen de weeën in recupereerde ik heel goed, dus ik twijfelde zelfs nog of het nu wel echt begonnen was. Om 6u kwamen we aan in het ziekenhuis en toen ik me voorstelde aan de vroedvrouw hoorde ik mezelf zeggen ‘ik dénk dat ik kom bevallen’. Om maar te zeggen dat het voor mij op dat moment nog alle kanten op kon. Een goed half uur later kwamen de weeën om de minuut en was het duidelijk dat dit best wel eens snel kon gaan.
De vroedvrouw week niet meer van mijn zijde en ik bevond me ondertussen in m’n eigen wereldje. In een soort van cocon waarin de pijn en ik probeerden vriendjes te zijn. Dat lukte wonderwel en door me volledig te ontspannen ging alles in sneltempo. Ik heb wat rondgewandeld, even op de bal gezeten en wat bij manlief gehangen. Niet veel later had ik een enorme persdrang en toen de vroedvrouw bevestigde dat ik mocht beginnen persen voelde dat aan als een soort van bevrijding. Bij vier van de vijf persweeën zat ik op handen en knieën op het bed. Uiterst elegant. Kan je je inbeelden hoe ik me even voelde toen de (veel te knappe) gynaecoloog van wacht binnenkwam en zich bukte om hallo te zeggen. ‘Hello, McDreamy!’
Het is trouwens waar wat ze zeggen. Op dat moment kan het je geen bal schelen wie er allemaal binnenkomt, wat je wel of juist niet aanhebt, wie waar allemaal eens een kijkje gaat nemen. Ik bevind me op dat moment in een soort van roes die ervoor zorgt dat het me allemaal gelijk is. Doe allemaal maar op, ik ben ondertussen even een kind op de wereld aan het zetten 😉
Na de vierde perswee voelde mijn handen-en-knieën-positie plots niet meer zo comfortabel en ben ik verhuisd naar de baarkruk. Manlief zat voor mij en ik had hem al stevig vast toen ik de laatste perswee voelde opkomen. Ik voelde kleine L. helemaal zakken. De gynaecoloog sprong recht en duwde manlief z’n been opzij om L. aan te pakken. En dat was dat. Daar was ze dan. Ons kleinste wonder, dat meteen alles compleet maakte.
De borstvoeding
Lucky me! We hebben weer zo’n natuurtalent gemaakt! 😊 De borstvoeding kwam al snel goed op gang en kleine zus hapte meteen juist. De eerste dagen hebben we elkaar wel wat moeten leren kennen en moest ik ze hier en daar wat bijsturen, maar niets spectaculair. Mijn melkproductie kwam meteen goed op gang en na enkele dagen waren we perfect op elkaar afgestemd. Nu is het gewoon genieten! Het geeft zo’n heerlijk gevoel om te weten dat ze zo goed groeit enkel en alleen door mijn melk.
We zijn op dag twee naar huis gegaan en dan is er nog een aantal keer een vroedvrouw langsgekomen om alles wat op te volgen. Wat een supervrouw! Ik had echt het gevoel dat we op dezelfde golflengte zaten wat betreft bevallen en borstvoeding geven. Ik zou uren en uren met haar kunnen babbelen. Ze was heel erg onder de indruk van L. Vertelde ons dat het echt niet vaak voorkomt dat die kleintjes zo snel terug op hun geboortegewicht zitten. As I said, een natuurtalentje.
De nachten
’s nachts slaapt L. in haar cocon nestje bij ons in bed. Vaak ook wel gewoon bij mij als we na een voeding samen in slaap vallen. Ik vind het heerlijk om te zien dat ze zo gerust is, vol vertrouwen dat we er zijn voor haar. Als ze ’s nachts het minste geluidje maakt, ga ik met mijn gezicht heel dicht bij haar en word ze rustig van mijn stem en mijn nabijheid. Co-sleepen is echt een aanrader! Je bent zelf heel gerust, want je kleintje is vlakbij. En vooral voor je pasgeboren baby heeft het alleen maar voordelen. Zo las ik dat die kleintjes hun ademhaling afstemmen op die van mama en papa en dat op die manier het risico op wiegendood verkleint. Los van alle voordelen die overal beschreven staan is het gewoon zàlig! Dat vooral.
P. is helemaal verliefd op haar kleinste zus. Ze komt ze heel vaak kusjes en knuffels geven en is er erg fier op dat zij nu écht wel de grote zus is. Ze wijst E. er ook constant op dat ze voorzichtig moet zijn voor ‘ons klein babytje’. Voor E. zal het allemaal wel. Die komt af en toe eens aaien als L. aan het drinken is en kijkt raar op als ze weent, meer niet 🙂
En ik kan ondertussen nog altijd niet geloven dat dit echt is, dat we nu écht met z’n vijven zijn en dit écht de laatste keer was dat ik dit mocht meemaken. Maar ik ben vooral blij en dankbaar dat ik het geluk heb gehad om het te mogen meemaken, om er zo intens van te kunnen genieten. Ik kan met geen woorden beschrijven hoe blij ik ben met ons gezinnetje. Onze drie prachtgrieten en mijn hubby die écht goud waard is, that’s all I need folks.
Volgende keer meer over dit alles, nu weer even de zetel in en genieten met m’n klein meisje 😉
Liefs,
Shana
