Vorig weekend kwamen er vijf kleine prinsesjes naar P’s prinsessenfeest! Ik liet jullie al de uitnodigingen zien die ik maakte voor P’s prinsessenfeest en ze waren best een hit! De meisjes waren er allemaal heel blij mee en ze hadden ook allemaal het kroontje op toen ze aankwamen. Ze hadden allemaal hun mooiste jurk aangetrokken en ze waren helemaal klaar voor een girly namiddag.
Na ongeveer twee minuten zat er geen enkele bal meer in het ballenbad en zag onze woonkamer eruit alsof er een orkaan was gepasseerd. Om maar te zeggen dat de ambiance er gelijk goed in zat. We hadden gepland om nagels te lakken, suikerspinnen te maken en foto’s te maken met de prinsessen photobooth props. En dat is gelukt, dus missie geslaagd!
Mijn schoonzus kwam helpen om al die nageltjes te lakken met P’s zelfgekozen glitternagellak en om alles een beetje mee onder controle te houden. P’s kleine zusjes waren immers ook thuis en twee handen zijn dan duidelijk te weinig om al die grieten onder de knoet te houden.
De meisjes waren meteen enthousiast om hun nagels te laten lakken en zelfs het stilzitten ging bijzonder goed! Zelfs E. wachtte redelijk geduldig tot haar nagels droog waren en ze als een echt diva terug kon gaan spelen met al die grote prinsesjes.
De suikerspinnen waren ook een echt hit (duh!). Het was wel even wat proberen om ze te maken en de suiker vloog geregeld door de keuken, maar kom, het eindresultaat mocht er zijn en de meisjes vonden het geweldig!
Natuurlijk wou P. haar kamer laten zien aan haar klasgenootjes en ik vond dat uiteraard oké. Ze zijn twee minuten boven geweest en er zijn ‘maar’ vijf stickers van de muur getrokken. Geen erg, heb nog genoeg driehoekjes liggen, maar ik vond het toch straf dat ze samen zo hevig waren dat er al snel iets aan moest geloven. Toen ik boven kwam zaten ze bovenop elkaar in de hangstoel en was het dus hoog tijd om terug naar beneden te gaan.
Wat me vorig jaar tijdens P. haar verjaardagsfeestje al opviel, en nu weer, is dat P. echt niet zo goed kan delen. En ik vind dat zo raar, want ze heeft zusjes. En hier in huis proberen we hen altijd duidelijk te maken dat alles van iedereen is en iedereen dus met alles mag spelen. En toch. Ze trekt gelijk een gezicht als dat andere prinsesje achter de kassa van haar winkeltje zit en zij klant moet spelen. Karretje aan de kant en gaan bokken in de keuken it is. Of als het even lijkt alsof een ander kindje eerst een suikerspin zal krijgen is het kot te klein. Ik vind het een vreselijke eigenschap, maar ik troost mij met de gedachte dat het een fase is. Zoals alles een fase is. Ik heb me wel voorgenomen om een vlucht naar Thailand te boeken als P. ooit trouwt. Als ze al zo doet op haar vijfde verjaardag wil ik niet weten wat voor horror bridezilla ze op een dag zal zijn.
Just kidding, front row seats for me please.
Toen het tijd was voor de prinsesjes om naar huis te gaan kregen ze allemaal een leuke foto van de photobooth mee naar huis in een echt prinsessenmandje. Nog een cakeje en spekken erbij en ze gingen supercontent huiswaarts.
Op P. haar verjaardag had ik een dagje verlof en ging ik met haar shoppen. Ze keek er keihard naar uit en ik ook! Het was echt al veel te lang geleden dat ik nog wat tijd met haar alleen kon doorbrengen. Ik ging haar halen van school en toen zijn we gaan lunchen samen. Bagels en een oreo chocomelk, perfect birthday food!
We gingen winkelen en ik had P. beloofd dat ze centjes kreeg om in haar handtas te steken en mee te kopen wat ze maar wou. We waren nog geen kwartier aan het winkelen en er werd al een glitterboek gekocht. Zo fier als een gieter ging ze zelf betalen aan de mevrouw aan de kassa.
Bij H&M koos ze alle kleren die ik nooit zou kiezen voor haar. Glitters, hartjes, de verkeerde kleur roze en noem maar op. We gingen passen en bij alles zei ze ‘dit is perfect voor mij’ en ik dacht ‘noooo’. Ik had me voorgenomen om me niet te moeien en dat deed ik dus ook niet. Ze koos een roze ( de kleur roze die je niet wil zien, tenzij het een suikerspin betreft) jas en een vestje met veel te veel glitters en veel te veel hartjes. We gingen naar de kassa en toen ze daar een wonder woman verkleedpak zag hangen kreeg ze een crisis. Ze moest en ze zou dat pak hebben. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat alles samen niet kon en ze dus moest kiezen. Ze twijfelde geen seconde en ging de jas en het vestje terughangen. Wij buiten met enkel een Wonder Woman kostuum. Topgriet, die P.
Het was zó’n fijne namiddag! Ik heb er echt enorm van genoten om met haar alleen te zijn en haar mijn volle aandacht te kunnen geven. Ik heb me meteen ook voorgenomen om hier een traditie van te maken en elke dag op haar verjaardag met haar iets lekkers te gaat eten en te gaan shoppen. Op de verjaardagen van haar zussen doe ik met hen hetzelfde. Ik hoop echt dat het iets zal zijn waar ze naar uitkijken. Ook al zijn ze 15 jaar en is het totally not cool om met je mama te gaan shoppen.
Tot volgende week!